week 7 - Reisverslag uit Davao, Filipijnen van merthe - WaarBenJij.nu week 7 - Reisverslag uit Davao, Filipijnen van merthe - WaarBenJij.nu

week 7

Blijf op de hoogte en volg merthe

11 Oktober 2015 | Filipijnen, Davao

Maandag:
Vandaag een dagje vrij. Lekker uitgeslapen. Het weekend hele tijd 5:30 uur op dus dan is het wel even lekker om uit te slapen. Me kleren gewassen op de hand wat is dat een verschrikkelijk klusje…. Blij als thuis de wasmachine weer aan kan zetten haha. S’middags naar de shopping mall geweest. Paar souvenirtjes gekocht en s’avonds weer lekker in Nederlands restaurant gegeten.
Dinsdag:
Eerste stage dag in een verzorgingstehuis voor ouderen. Dit was best wel apart om te zien. het is hier helemaal niet luxe. Iedereen heeft een soort van bungalow met een bed en sommige hebben een po stoel naast hun bed. Dat is hun kamer. Best sneu om te zien. sommige hebben hun kamer leuk gemaakt met foto’s of andere dingen. Sommige ouderen hebben kamers met alleen een bed en een po stoel voor de rest is het kaal. Ze hebben hier allemaal een gezamenlijke badkamer. We waren op een gegeven moment op zoek naar de douche. Kijken waar de mensen zich moesten douche. Deze konden we niet vinden dus hebben we het even nagevraagd. Ze hebben geen douche.. ze moeten zich zelf bij de wc met een bak water en een emmertje zich zelf wassen. En ohja de wc zijn hier niet zoals in Nederland. Ze hebben hier geen bril erop zitten en meestal zijn het kleuter wc’s. je kunt de wc ook niet door trekken je moet dit met een emmertje water doen. Het is hier dan ook de bedoeling om staand te plassen. En ze gebruiken hier meestal ook geen toilet papier dus je moet atijd zelf zorgen dat je toilet papier bij hebt. Er waren vandaag ook vee verpleegkundige studenten vanuit davao zelf. Hun hadden een activiteiten ochtend georganiseerd. Ze begonnen eerst met muziek therapie. Volkslied zingen, kerstliedjes zingen ( ja we worden hier nu al helemaal plat gegooid met kerstliedjes helaas haha.) en sommige bewoners hebben gezongen. Dit was erg gezellig. Ze hadden ook bingo georganiseerd. Hier werd ik zo’n beetje wel lichtelijk gek. Alle studenten schreeuwde kei hard de nummers. En ze riepen van alles door elkaar heen. Het was echt een gekkenhuis. Ik weet zeker dat dit fijn was voor de ouderen zelf. Ook al staat Filipijnen er om bekend om lawaai te maken en te zingen.
Woensdag:
Dagje health center. Weer baby’s mogen injecteren. We waren nu met 3 studenten en 3 verpleegkundigen die deden injecteren. In een heel klein kamertje het was eigenlijk te druk om fatsoenlijk te kunnen werken. Maar dat is hier normaal, druk, lawaaierig en niet echt geordend haha. S’middags naar shopping mall geweest nog paar kleine souvenirtjes gekocht. S’avonds bij een ander restaurant gegeten. ‘de boerderij’ de tomatensoep was lekker  maar de rest viel helaas een beetje tegen. Toen moesten we naar huis in de stort regen dat de straten blank staan. En dan heb je slippers aan. Weer een geslaagd dagje.
Donderdag:
Vandaag met een jongetje van de weeskinderen naar het ziekenhuis geweest. Deze jongen kan zelf niet meer lopen.nu willen ze kijken of dat het met een operatie of therapie beter zou kunnen gaan. Hier is alleen niet zo dat je een afspraak maakt en dan om die tijd naar het ziekenhuis gaat. Half 8 hadden we afgesproken bij het weeshuis om daarnaar samen naar het ziekenhuis te gaan. Voordat we gingen was het alweer half negen. Naar 1,5 uur reizen in ziekenhuis aangekomen. Hier kregen we een nummer en moesten we wachten tot het nummertje werd genoemd. Naar 45 min wachten werd eindelijk het nummertje geroepen. Toen kwam de begeleiding terug van de jongen en zei dat we 1 uur pas terecht konden. En het was nu pas 11 uur. We zijn toen naar een shopping mall naast het ziekenhuis gegaan. Hier vast een warme trui voor Nederland gekocht . En om 1 uur weer terug. Toen nog 30 min gewacht toen werden we geroepen. Wij dachten nu zijn we aan de buurt. We gingen de lift in en kwamen op de verdieping waar we moesten zijn. Daar was nog een grote wachtkamer… gelukkig waren we wel snel aan de beurt. Uiteindelijk heeft de afspraak maar 5 minuten geduurd. Wij baalden hier natuurlijk wel van omdat ze van tevoren zeiden dat we van alles zouden komen te zien.
Vrijdag:
Dagje ziekenhuis op de opd. Wel weer fijn om de hele dag echt met patiënten bezig te zijn. Vitale functies opgemeten en intramusculaire injecties mogen geven. vandaag helaas niet zoveel wonden mee gemaakt helaas. Maar wel een geslaagd dagje in het ziekenhuis.
Weekend:
Dagje wild water raften! Wat was dit leuk en ook soms eng  we zaten met zijn tweeën op een boot met 5 andere chinezen. Er werd van te voren gevraagd of dat er toevallig mensen waren die niet konden zwemmen. En ja hoor op onze boot zaten 2 mensen die niet konden zwemmen…. Waarom ga je dit dan überhaupt doen.. je raakt alleen maar in paniek in water als je niet kunt zwemmen… eenmaal in het water op de boot. Kwamen we op plek waar we ons zelf in het water moesten gooien en dan werden we door andere mensen op de boot ‘gered’. Ik moest als eerste. Vond het niet erg was wel lekker water en ben ‘gered’ haha.. toen moest de vrouw die niet kon zwemmen. De moeder van het gezin.. die wou er absoluut niet in die wou in de boot blijven… toen kon ik wel even boos op haar worden. Waarom ga je dan in godsnaam wild water raften.. maar goed uiteindelijk heeft ze het gedaan naar enig gezeur en moeite… het raften was echt super leuk! op het einde moesten we allemaal hard peddelen om bij ons eindpunt te komen. Dit was best zwaar in stroming en vooral als aan mijn kant niemand mee hielp. Vooral de vrouw die niet kon zwemmen kon zich alleen maar vasthouden aan de boot. Ik was helemaal klaar met die vrouw dus zei en nu ga je peddelen.. in het engels natuurlijk… misschien niet zo aardig maar ze deed het wel haha heeft ze toch nog een keer gepeddeld in die 3 uur dat we op het water zaten ;)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Filipijnen, Davao

week 1

De reis:
Donderdag 20 augustus om 22:00 gingen we vliegen naar de Filipijnen! Maar niet voordat ik van iedereen afscheid had genomen. Er kwamen natuurlijk veel tranen aan te pas, het is niet niks om elkaar 3 maanden niet te zien. Op weg na de gate nog een keer zwaaien naar pap, mam en Tom. We kwamen bij de ingang om na de douane te gaan, hier stond een medewerker van schiphol en vroeg hoeveel maanden wij weg bleven en van wie ik afscheid had genomen omdat ik nog wat verdrietig was. Het verhaal uitgelegd, de medewerker zei maak je niet druk het komt goed vanmiddag was hier iemand en die ging voor 2 jaar weg. We mochten doorlopen naar boven naar de douane. Hier aangekomen kon je nog naar beneden kijken naar de mensen die daar liepen. Daar liepen pap mam en Tom ook nog, dit was best moeilijk maar ook weer fijn dat ik ze toch nog even kon zien.
toen begon onze reis naar de Filipijnen!
eerste vlucht vanaf Amsterdam naar Abu Dhabi deze duurde 7 uur. Abu Dhabi is een groot en mooi vliegveld. De tweede vlucht van Abu Dhabi naar Manila ( Filipijnen) duurde 9 uur. Naar deze twee vluchten waren we wel moe naar meer als 24 uur gereisd te hebben + overstaptijd. Ik had bij allebei deze vluchten niet kunnen slapen. We moesten nog een vlucht. Van Manila naar Davao city onze eind bestemming deze vlucht duurde 1,5 uur. Zaterdag 22 Augustus 06:00 uur waren we dan geland op davao city! We werden opgehaald door Helen en dods. Ik was blij dat ik er was. Je zag gelijk dat er veel armoede is en dat het een heel andere cultuur is. We zijn samen met Helen en Dods naar een restaurantje gegaan om te ontbijten. Je had keuze uit pancakes of rijst met worstjes. Warme maaltijd s ’morgens is toch wel even wennen. Daarnaar werden we naar het huisje gebracht. Het was dit weekend feest in Davao daardoor zouden we Helen pas aankomende dinsdag zien. Dit was best vervelend we voelden ons een beetje in de steek gelaten. Maar een uur later kwamen de huiseigenaren van ons huis ons welkom heten. Jeny en Dodo waren dat. Dit waren hele aardige mensen! we voelden ons heel erg welkom door Jeny en Dodo. Hier rijden ze allemaal met trycecels een motor met een soort hut er om heen gebouwd. Hier zitten we meestal met zijn vijven tot zessen in maar dan zit je wel echt krap. Soms kom je er ook tegen met nog meer mensen erin. Dit kost ongeveer 15 peso om bijvoorbeeld naar een supermarkt te gaan. Dit kost in euro’s ongeveer 0.28 cent. Ze kunnen je ook rondbrengen met alleen de motor hier zitten soms wel 5 mensen op. Hier gaan we niet op omdat hier veel ongelukken mee gebeuren. Zondag gingen we samen met Jeny naar een flowerparade omdat het feest was. We waren hier alleen helaas een beetje laat waardoor we de mooiste wagens zijn mis gelopen. Daarnaar zijn we naar een shopping mall geweest. Maandag zijn we weer met Jeny op stap geweest. We zijn wezen zwemmen in villa christina. Dat was wel lekker met 30 graden. Er zaten ook een groep jongeren in het zwembad die een opleiding als leraar deden. Ze wouden heel erg graag met ons op de foto omdat we zo anders zijn. Einde van de middag zijn we naar park eagle gegaan met Jeny. Hier is paar jaar terug een speciale vogel doodgeschoten. Wie weet wie de dader is krijgt 1 miljoen peso. Dit is ongeveer 19000 euro. Omdat deze vogel zo belangrijk was. Park eagle is een mooi park. Daarnaar hebben we een grote slang vast gehad. Wat voelt dat raar haha.. Jeny houd heel erg van foto’s maken hierdoor werden er veel foto’s gemaakt afgelopen dagen van ons, daardoor vergeet je zelf soms om foto’s te maken. Helaas ging deze dag mijn telefoon kapot. Je voelt je dan wel rot als je de mensen in nederland niet kunt bereiken.
Dinsdag zagen we helen weer. We kregen een rondleiding door het ziekenhuis. Wat is het hier anders dan in Nederland. Je ligt met zijn zessen op een klein zaaltje hiervoor betaal je 400 peso per dag ongeveer 7.60 euro. Voor een privé kamer 1000 peso dit is ongeveer 20 euro. Maar daar lagen ze soms ook met zijn vieren op een kamer. Hier hadden ze wel een tv op de andere kamer niet. Daarnaar zijn we buiten het ziekenhuis wezen kijken waar we allemaal konden stage lopen. Eerst moesten we naar het politie bureau om papieren in te leveren dat we hier zijn. Het was best eng om daar binnen te zijn. De cel zit namelijk gelijk bij de ingang. Ze keken je allemaal heel doordringend aan. Daarnaar zijn we door gegaan. Bij de eldery house zijn we naar binnen gegaan. Het was een hele grote zaal en daar lagen ze met ze alle bij elkaar. De vrouwen en mannen kamer werd gescheiden door een 1 meter hoge plank een soort muur. Je hebt hier niet echt privacy. Je kunt ook een prive kamer kopen maar dat kun je eigenlijk ook niet echt een prive kamer noemen. Je kunt er zo naar binnen kijken en er staat een bed in voor de rest hebben ze niks. Buiten zitten ze op een betonnen bank met kussentjes om hun dag door te brengen. De douche is niet met een douchekop maar met een emmer met water en een bekertje om over je heen te gooien. Ik ben benieuwd hoe ze de mensen die slecht ter been zijn de adl doen. Over paar weekjes ga ik hier een week stage lopen. Dan zou ik hier meer over vertellen. Ik heb in de supermarkt een nieuwe telefoon kunnen kopen helaas kon ik mijn eigen sim kaart niet gebruiken dus ik kreeg een ander nummer voor de komende 3 maanden. De telefoon kostte 2000 peso ongeveer 40 euro. Woensdag de eerste stage dag in het ziekenhuis. De dagen duren van 7/3. We begonnen met de vitale functies. Daarnaar moesten we lang wachten voordat we iets konden doen. Naar een tijdje weer de vitale functies gedaan. Deze dag duurde best lang omdat we nog niet veel hebben kunnen doen. S’middags naar de shopping mall. Hier hebben we een klein zwembadje gekocht voor in de tuin. Deze was 1500 peso (bijna net zo duur als mijn telefoon) dit komt omdat hier de mensen geen zwembad in hun tuin hebben of zelfs geen tuintje hebben. Donderdag tweede stage dag vandaag weer begonnen met de vitale functies. We hebben mogen injecteren vandaag. S’middags alcohol watten bolletjes gemaakt omdat we voor de rest niet veel konden doen. Vrijdag zoals de rest van de dagen begonnen met de vitale functies, vandaag ook injecties klaargemaakt en geinjecteerd. Deze dag hadden ze ook weer niet veel voor ons te doen. Dit is wel heel erg jammer. Een zuster is zwanger en is in December uitgerekend ze had verteld dat ze het meisje een Nederlandse naam wou geven. omdat we niks te doen hadden hebben we een heel a4tje vol geschreven met Nederlandse meisjes namen. Oma driessen had ook baby mutsjes gemaakt zodat ik die hier kon geven. we gaven de zuster het mutsje en het a4tje met de namen. Ze vond het helemaal leuk en ze vond het mutsje geweldig! We hebben nu voor de komende 2 weken een rooster waar we elke dag nu op een andere afdeling staan in het ziekenhuis zodat we een beetje afwisseling hebben en wat meer te doen hebben. De tweede week gaan we naar de eldery house. Ik heb er zin in. Ben benieuwd. De Filipijnse mensen zijn heel erg vriendelijk en behandelen je soms als een beroemdheid dit is soms wel grappig. Het eten is wel even wennen, vooral rijst.
op naar een nieuwe leerzame week! Tot snel allemaal!
Liefs,
Merthe

Recente Reisverslagen:

06 November 2015

week 10

06 November 2015

week 9

20 Oktober 2015

week 8

11 Oktober 2015

week 7

06 Oktober 2015

week 6
merthe

Actief sinds 29 Aug. 2015
Verslag gelezen: 242
Totaal aantal bezoekers 6501

Voorgaande reizen:

06 November 2015 - 06 November 2015

week 11. laatste week!!

20 Augustus 2015 - 05 November 2015

week 1

Landen bezocht: