week 5

De reis:
Donderdag 20 augustus om 22:00 gingen we vliegen naar de Filipijnen! Maar niet voordat ik van iedereen afscheid had genomen. Er kwamen natuurlijk veel tranen aan te pas, het is niet niks om elkaar 3 maanden niet te zien. Op weg na de gate nog een keer zwaaien naar pap, mam en Tom. We kwamen bij de ingang om na de douane te gaan, hier stond een medewerker van schiphol en vroeg hoeveel maanden wij weg bleven en van wie ik afscheid had genomen omdat ik nog wat verdrietig was. Het verhaal uitgelegd, de medewerker zei maak je niet druk het komt goed vanmiddag was hier iemand en die ging voor 2 jaar weg. We mochten doorlopen naar boven naar de douane. Hier aangekomen kon je nog naar beneden kijken naar de mensen die daar liepen. Daar liepen pap mam en Tom ook nog, dit was best moeilijk maar ook weer fijn dat ik ze toch nog even kon zien.
toen begon onze reis naar de Filipijnen!
eerste vlucht vanaf Amsterdam naar Abu Dhabi deze duurde 7 uur. Abu Dhabi is een groot en mooi vliegveld. De tweede vlucht van Abu Dhabi naar Manila ( Filipijnen) duurde 9 uur. Naar deze twee vluchten waren we wel moe naar meer als 24 uur gereisd te hebben + overstaptijd. Ik had bij allebei deze vluchten niet kunnen slapen. We moesten nog een vlucht. Van Manila naar Davao city onze eind bestemming deze vlucht duurde 1,5 uur. Zaterdag 22 Augustus 06:00 uur waren we dan geland op davao city! We werden opgehaald door Helen en dods. Ik was blij dat ik er was. Je zag gelijk dat er veel armoede is en dat het een heel andere cultuur is. We zijn samen met Helen en Dods naar een restaurantje gegaan om te ontbijten. Je had keuze uit pancakes of rijst met worstjes. Warme maaltijd s ’morgens is toch wel even wennen. Daarnaar werden we naar het huisje gebracht. Het was dit weekend feest in Davao daardoor zouden we Helen pas aankomende dinsdag zien. Dit was best vervelend we voelden ons een beetje in de steek gelaten. Maar een uur later kwamen de huiseigenaren van ons huis ons welkom heten. Jeny en Dodo waren dat. Dit waren hele aardige mensen! we voelden ons heel erg welkom door Jeny en Dodo. Hier rijden ze allemaal met trycecels een motor met een soort hut er om heen gebouwd. Hier zitten we meestal met zijn vijven tot zessen in maar dan zit je wel echt krap. Soms kom je er ook tegen met nog meer mensen erin. Dit kost ongeveer 15 peso om bijvoorbeeld naar een supermarkt te gaan. Dit kost in euro’s ongeveer 0.28 cent. Ze kunnen je ook rondbrengen met alleen de motor hier zitten soms wel 5 mensen op. Hier gaan we niet op omdat hier veel ongelukken mee gebeuren. Zondag gingen we samen met Jeny naar een flowerparade omdat het feest was. We waren hier alleen helaas een beetje laat waardoor we de mooiste wagens zijn mis gelopen. Daarnaar zijn we naar een shopping mall geweest. Maandag zijn we weer met Jeny op stap geweest. We zijn wezen zwemmen in villa christina. Dat was wel lekker met 30 graden. Er zaten ook een groep jongeren in het zwembad die een opleiding als leraar deden. Ze wouden heel erg graag met ons op de foto omdat we zo anders zijn. Einde van de middag zijn we naar park eagle gegaan met Jeny. Hier is paar jaar terug een speciale vogel doodgeschoten. Wie weet wie de dader is krijgt 1 miljoen peso. Dit is ongeveer 19000 euro. Omdat deze vogel zo belangrijk was. Park eagle is een mooi park. Daarnaar hebben we een grote slang vast gehad. Wat voelt dat raar haha.. Jeny houd heel erg van foto’s maken hierdoor werden er veel foto’s gemaakt afgelopen dagen van ons, daardoor vergeet je zelf soms om foto’s te maken. Helaas ging deze dag mijn telefoon kapot. Je voelt je dan wel rot als je de mensen in nederland niet kunt bereiken.
Dinsdag zagen we helen weer. We kregen een rondleiding door het ziekenhuis. Wat is het hier anders dan in Nederland. Je ligt met zijn zessen op een klein zaaltje hiervoor betaal je 400 peso per dag ongeveer 7.60 euro. Voor een privé kamer 1000 peso dit is ongeveer 20 euro. Maar daar lagen ze soms ook met zijn vieren op een kamer. Hier hadden ze wel een tv op de andere kamer niet. Daarnaar zijn we buiten het ziekenhuis wezen kijken waar we allemaal konden stage lopen. Eerst moesten we naar het politie bureau om papieren in te leveren dat we hier zijn. Het was best eng om daar binnen te zijn. De cel zit namelijk gelijk bij de ingang. Ze keken je allemaal heel doordringend aan. Daarnaar zijn we door gegaan. Bij de eldery house zijn we naar binnen gegaan. Het was een hele grote zaal en daar lagen ze met ze alle bij elkaar. De vrouwen en mannen kamer werd gescheiden door een 1 meter hoge plank een soort muur. Je hebt hier niet echt privacy. Je kunt ook een prive kamer kopen maar dat kun je eigenlijk ook niet echt een prive kamer noemen. Je kunt er zo naar binnen kijken en er staat een bed in voor de rest hebben ze niks. Buiten zitten ze op een betonnen bank met kussentjes om hun dag door te brengen. De douche is niet met een douchekop maar met een emmer met water en een bekertje om over je heen te gooien. Ik ben benieuwd hoe ze de mensen die slecht ter been zijn de adl doen. Over paar weekjes ga ik hier een week stage lopen. Dan zou ik hier meer over vertellen. Ik heb in de supermarkt een nieuwe telefoon kunnen kopen helaas kon ik mijn eigen sim kaart niet gebruiken dus ik kreeg een ander nummer voor de komende 3 maanden. De telefoon kostte 2000 peso ongeveer 40 euro. Woensdag de eerste stage dag in het ziekenhuis. De dagen duren van 7/3. We begonnen met de vitale functies. Daarnaar moesten we lang wachten voordat we iets konden doen. Naar een tijdje weer de vitale functies gedaan. Deze dag duurde best lang omdat we nog niet veel hebben kunnen doen. S’middags naar de shopping mall. Hier hebben we een klein zwembadje gekocht voor in de tuin. Deze was 1500 peso (bijna net zo duur als mijn telefoon) dit komt omdat hier de mensen geen zwembad in hun tuin hebben of zelfs geen tuintje hebben. Donderdag tweede stage dag vandaag weer begonnen met de vitale functies. We hebben mogen injecteren vandaag. S’middags alcohol watten bolletjes gemaakt omdat we voor de rest niet veel konden doen. Vrijdag zoals de rest van de dagen begonnen met de vitale functies, vandaag ook injecties klaargemaakt en geinjecteerd. Deze dag hadden ze ook weer niet veel voor ons te doen. Dit is wel heel erg jammer. Een zuster is zwanger en is in December uitgerekend ze had verteld dat ze het meisje een Nederlandse naam wou geven. omdat we niks te doen hadden hebben we een heel a4tje vol geschreven met Nederlandse meisjes namen. Oma driessen had ook baby mutsjes gemaakt zodat ik die hier kon geven. we gaven de zuster het mutsje en het a4tje met de namen. Ze vond het helemaal leuk en ze vond het mutsje geweldig! We hebben nu voor de komende 2 weken een rooster waar we elke dag nu op een andere afdeling staan in het ziekenhuis zodat we een beetje afwisseling hebben en wat meer te doen hebben. De tweede week gaan we naar de eldery house. Ik heb er zin in. Ben benieuwd. De Filipijnse mensen zijn heel erg vriendelijk en behandelen je soms als een beroemdheid dit is soms wel grappig. Het eten is wel even wennen, vooral rijst.
op naar een nieuwe leerzame week! Tot snel allemaal!
Liefs,
Merthe